Κοιμόμουν.
Αφηνόμουν ξένη
στην πλάνη του χρώματος.
Αντιστεκόμουν
στην άκληρη γη
που μ` ανάγκαζε να την γνωρίσω.
Γεννιόμουν
ξανά και ξανά
απ` την μάνα του απείρου.
Κρατιόμουν
από μια ξεχαρβαλωμένη χειρολαβή
της θύμησης.
Πλενόμουν
σ`έναν ηλιόλουστο ποταμό
εγωισμού.
Κοιμόμουν
σκεπασμένη απ` το χέρι
του Χρόνου
μα όποτε το άγγιζα
χανόμουν
από προσώπου γης.
March 2, 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου